Atë e gjejmë gjithmonë në lëvizje, por ftesës së Magnews.al për të qenë pjesë e këtij numri, nuk i rezistoi. Elona Cenaj, njihet për zërin dhe artin e saj fantastik, e ndaj kësaj here në Magnews.al, na sjell pak vetja dhe karriera e saj e larmishme, me ngjyra dhe plot emocion. Në një botë ku muzika shpesh zhurmon më shumë sesa flet, zëri i Elona Cenajt mbetet një përjashtim i bukur.
Elona nuk është thjesht një zë që dëgjohet apo një imazh që ndriçon skenat e muzikës shqiptare. Ajo është një rrëfim që përcillet përmes çdo note, një emocion që nuk ka nevojë për shumë fjalë për t’u ndjerë.
Karriera e saj është ndërtuar me kohë, me durim dhe mbi të gjitha me autenticitet. Ka zgjedhur të mos ndjekë rrugët më të lehta, por ato që i flasin shpirtit të saj. Në një rrugëtim tonin me Elonën zbuluam shumëçka.
Elona, në muzikë nuk janë vetëm notat që prekin por edhe historitë që fshehin këto këngë. Cila është historia më e veçantë që të ka frymëzuar për të shkruar apo interpretuar një këngë?
Një nga historitë që nuk do ta harroj kurrë lidhet me këngën “Dashuri m’dogje zjarr”. Ishte një periudhë ku ndjesitë më digjnin brenda, por nuk i shprehja dot askund – përveçse në letër. Kjo këngë u shkrua në një frymë, pa u menduar gjatë, sepse ishte e gjitha e ndjerë. Ishte ndoshta hera e parë që kuptova fuqinë që ka muzika për të shëruar, jo vetëm të tjerët, por edhe veten time.
Së fundmi ke marrë një çmim të rëndësishëm që ka bërë jehonë. Çfarë domethënie kishte për ty ky vlerësim dhe si e përjetove momentin kur e more?
Kur mora Çmimin e Karrierës dhe gjithashtu u vlerësova për Hitet Verore, gjëja e parë që më shkoi në mendje ishte: “Do më duhet të flas në skenë.” Ishte një ndjesi e fortë – emocionuese, por edhe me shumë përgjegjësi. Ky vlerësim nuk ishte thjesht për këngët që kanë pasur sukses një sezon, por për një rrugëtim të gjatë, me punë, pasion dhe shumë sakrifica. Çmimi i Karrierës më kujtoi se çdo hap, çdo dalje në skenë, çdo intervistë ku kam folur me zemër, kanë ndërtuar këtë moment.
Në skenë je Elona këngëtarja, po kush është Elona kur fiket drita e koncertit?
Edhe kur fiket drita e skenës, unë mbetem e njëjta. Jam ajo vajza që bën shaka me stafin, që ndërron menjëherë veshjen me diçka të rehatshme dhe nuk ka nevojë për grim apo shkëlqim për të qenë vetja. Ndonjëherë përfundojmë duke kënduar këngë të vjetra me zë të lartë, vetëm për qejf. Jam e thjeshtë, shpesh çapkëne, dhe e dua shumë këtë pjesë, sepse më kujton se muzika është mbi të gjitha sinqeritet dhe pasion.
Nëse zëri yt do kishte ngjyrë, çfarë ngjyre do ishte dhe pse?
Zëri im do ishte i kuq – si një pasion që nuk fshihet dot, si emocioni që të kaplon kur thua të vërtetën pa frikë. E kuqja është zjarr, është ndjenjë, është jetimë e zhurmshme në një dhomë të heshtur. Kur këndoj, nuk dua të jem thjesht e dëgjuar, dua të digjem bashkë me çdo varg që them.
Ka ndonjë këngë që e ke kënduar shpesh në skenë, por që sa herë e interpreton, të emocionon njësoj si herën e parë?
Po, dhe e veçanta është se ajo këngë shpesh vjen si pyetje në intervista. E kam kënduar në një nga daljet e mia të para publike, dhe që nga ajo kohë ka marrë kuptime të ndryshme. Sa herë më pyesin për të, ndaloj pak dhe mendoj: si do e këndoja sot? Sepse ajo këngë më rrit bashkë me publikun.
Si ndikon gjendja jote emocionale në performancat live? Ka ndodhur ndonjëherë që ndjesitë personale të kenë ndryshuar rrjedhën e një eventi?
Absolutisht. Ka ndodhur që të kem dhënë një intervistë para koncertit që më ka lëkundur emocionalisht, një pyetje që më kujtoi diçka të dhimbshme, ose një koment që nuk ishte i ndershëm. Dhe më pas duhet të dal në skenë dhe të buzëqesh. Por kam mësuar ta përkthej çdo ndjesi në performancë. Në fund, ndjeshmëria është ajo që më bën të jem më shumë se thjesht një zë.
Në kohët moderne ku fama vjen shpesh përmes rrjeteve sociale, si e ruan balancën mes autenticitetit artistik dhe presionit për të qenë gjithmonë prezente?
Rrjetet sociale janë si një intervistë që nuk mbaron kurrë. Ndihesh sikur duhet të japësh një version të kuruar të vetes çdo ditë. Por unë kam zgjedhur të mos jem çdo ditë aty – vetëm kur kam diçka për të thënë, ose kur diçka më vjen natyrshëm. Nuk dua të jem thjesht e dukshme, dua të jem e ndjeshme dhe e sinqertë, edhe online.
Nëse do të kishe mundësi të këndoje një duet me vetveten e para 10 viteve, çfarë do i thoje në fund të këngës?
Do e shikoja drejt në sy dhe do i thoja: “Mos e harro asnjëherë pse e nise.” Sepse në gjithë këto vite, me gjithë përvojat, intervistat, skenat dhe sfidat, gjëja më e rëndësishme ka qenë të ruaj atë zërin e brendshëm që më shtyu të këndoj që në fillim. Ajo vajzë e vogël brenda meje ka qenë gjithmonë e vërtetë, dhe sot jam krenare që nuk e kam humbur, por e kam marrë me vete në çdo hap.
Në një kohë ku shumëçka duket e shpejtë dhe e përkohshme, Elona Cenaj na kujton se muzika e vërtetë vjen nga thellësia, jo nga shfaqja. Nuk ka frikë të tregojë shpirtin e saj, në tekst, në zë, në çdo dalje skenike, dhe ndoshta ky është sekreti pse publiku ndjehet aq pranë saj. Kjo bisedë nuk ishte thjesht një intervistë, por një dritare drejt një zemre që këndon me gjithë shpirt.
